Stress ondanks success

Mensen zeggen mij weleens waarom ik me zo richt op het verdiet en de pijn van mannen. "Je kunt toch ook toffe dingen gaan doen met ze? Of iets om ze sterker te maken?"
Dat is zo en dat heb ik ook gedaan. Het maakt nog steeds deel uit van trajecten die ik geef. Zo gaf ik mindfulness, mixed martial arts, personal training , communicatietrainingen en organisatieopstellingen.
Niks mis mee, maar teveel van het goede kan voor problemen zorgen:

• Mindfulness kan zorgen voor een spiritual bypass, je emoties kalmeren, onderliggende problemen zo negeren en je indentiteit er omheen bouwen.
• Teveel sporten en willen voldoen aan een ideaal plaatje geeft stress en kan je lichaam beschadigen.
• Communicatietraining zonder diep bewustzijn over wat je voelt kan verzanden in theoretisch geleuter en schermen met theorieën.
• Opstellingen (systemisch werk) zonder diep voelen geeft inzicht maar verandert in de praktijk weinig.

En zo kwam ik elke keer uit bij hetzelfde probleem. Iets wat ervoor zorgt dat we bovenstaande zaken ongezond inzetten.
Weggestopte emoties, en de daarbij horende beprekende overtuigingen, zorgen voor een slecht fundament. Persoonlijk en in organisaties. Het maakt ons ook ongenuanceerd en zorgt dat we ons vastgrijpen aan het één of ander. (ook aan meningen, om open-minded te zijn moet je emotioneel in balans zijn.)
Al dat trainen (als dat je lukt), werken pogingen tot betere communicatie en mediteren zijn lapmiddelen als we diep van binnen onszelf niet dienen en pijn en frustraties op de buitenwereld projecteren.
Ik zie absoluut de waarde van al deze dingen in hoor, doe ze zelf ook, maar ze vormen in mijn beleving de begane grond van je bestaan, niet de fundering.
Geld, macht en wereldkampioenschappen zijn echt geen recepten voor voldoening, geluk en een goede samenwerking als je basis niet goed is, d.w.z. kunt voelen wat er in je leeft en dat op een gezonde manier kunt delen.
Persoonlijk heb ik gemerkt dat succes, in sport en zakelijk, even een kick gaf, een soort rush en daarna afzwakt, wat ervoor zorgt dat je die kick weer opnieuw wil scoren.
In mijn zoektocht merkte ik, zowel in de worstelingen als in de successen, dat mijn zelfbeeld en hoe ik tegen mezelf praat het allerbelangrijkste is in hoe ik me voel over dingen.
Zelfliefde dus, maar hoe ga je dat accepteren en ontwikkelen?
En waarom is het dan juist zo belangrijk dat mannen hun verdriet leren delen met andere mannen?
Delen is sowieso gezond, emoties zijn bedoeld om verbinding te creëren en ze inhouden is jezelf opsluiten en spanning in je lichaam creëren met alle gevolgen van dien.
Delen dus, maar met wie dan? De eerste keus voor veel mannen is hun vrouw. Niet verkeerd, ook dat is belangrijk en een goed begin. Maar om te helen is er meer nodig. Zij is immers niet zijn coach of moeder. (al zullen veel vrouwen dat gevoel wel eens hebben, dus vrouwen, herken je dit gevoel, stuur je man dan vooral naar ons door :-)
Als een man zijn verdriet met een vrouw deelt zegt hij (meestal): "Hier heb je mijn verdriet." Hij heeft in de relatie met zijn moeder geleerd dat een vrouw hem kan troosten.
Maar als hij zijn verdriet met mannen deelt zegt hij: "Dit is mijn verdriet." Hij geeft het niet weg en zij laten het hem zelf dragen. Op die manier leert hij dat hij het zelf kan dragen en dat hij goed genoeg is zoals hij is.
En dan, wanneer hij het kan dragen, hoeft hij niet meer te vluchten in verslavingen, zoals teveel werken, drinken, roken, overmatig sporten, etc. etc.
Emotioneel verbinden met andere mannen is voor een man noodzakelijk om emotioneel evenwichtig te worden.
Vandaar dat wij met True Men een weekend aanbieden waarin we aandacht brengen naar het gekwetste jongentje in onszelf.
Het klinkt misschien kwetsbaar, maar eigenlijk maakt het ons vele malen sterker. Want een façade is broos, maakt je eenzaam en zolang je hem ophoudt is er altijd een angst dat iemand er doorheen kijkt.
Ben je toe eraan toe om echt vanuit je hart en je eigen kracht te gaan leven?
Meld je dan nu aan. https://www.truemen.nl/