Klootzak, kluis of Mr. Nice Guy?

"Het lijkt wel of er alleen maar klootzakken, gesloten mannen (kluizen) en watjes (Mr Nice Guys) zijn. Hoe zit dat?”
Deze vraag kregen wij van een vrouw die moeite had met een man vinden waar ze echte en connectie mee had.
In hetzelfde kader, vanuit de Mr.Nice guy gezien, de vraag:"Waarom valt ze nu op zo'n foute kerel terwijl ik alles voor haar zou doen?"

Een vriendin van mij die vaak van partner wisselde zei:"Hoe komt het nou dat elke kerel die ik tegenkom buiten een stoere zelfstandige vent lijkt te zijn binnen een paar weken in een klagend jongentje verandert als we een relatie krijgen?"

Een aanrader wat dit onderwerp betreft is het boek “Waarom sterke vrouwen verlangen naar een sterke man.” Van Maja Storch, mocht je je hier na deze dit artikel verder in willen verdiepen.
Natuurlijk hebben de dames zelf ook hun verhaal, maar ik belicht het hier nu graag vanuit het mannelijke perspectief.

Kort gesteld heeft een man die opgroeit zonder een emotionele band met zijn vader grofweg twee opties:
1) Hij gaat alleen (wel) een emotionele band aan met zijn moeder. Daarin ontstaat, bij afwezigheid van de vader, dan vaak een symbiotische relatie waarbij de jongen leert dat hij met emotionele problemen bij zijn moeder moet zijn om zich weer goed te voelen. Dit gedrag zet hij dan later voort bij andere vrouwen. De prijs die hij betaalt is dat hij altijd moet zorgen dat zijn moeder hem leuk genoeg vindt, zodat ze er voor hem is. Boos worden of iets ‘stouts’ doen is een (te) groot risico.

2) Of hij gaat met beide ouders geen emotionele band aan en leert zo alles wat in hem leeft voor zichzelf te houden. Wat hij vervolgens de rest van zijn leven kan blijven doen. Tenzij hij dit onder ogen komt, uit zichzelf of als gevolg van een heftige gebeurtenis in de vorm van bijvoorbeeld lichamelijke klachten (fysiek), een scheiding (sociaal) of iets anders. Zijn onkunde rondom emoties uit zich dan in een ander aspect van zijn leven.
Een klootzak (voor vrouwen) is wellicht een man die niet heeft geleerd om respectvol met vrouwen om te gaan omdat hij a) Geen respect voor zijn moeder had omdat zij er niet voor hem was of b) Wel een band met zijn moeder had maar zij zo dominant was in zijn leven dat hij zijn weggestopte boosheid naar haar op anderen is gaan botvieren.

Persoonlijk heb ik beide opties aardig doorleeft, ik ging in de loop van mijn leven van optie 1 naar optie 2 toen ik besloot dat al dat delen met mijn moeder mij niet meer hielp. Maar met name de eerste zit diep ingebakken omdat mijn vader meestal afwezig en soms bedreigend was door weinig geduld en veel stress. Mijn moeder hield me dicht bij zich om me te beschermen en in ruil daarvoor moest ik de (in haar ogen) ideale man worden.

In het eerste geval, waarbij de emotionele pijn door mama opgelost wordt, lukt het de man niet om zichzelf en zijn eigen emoties te dragen. Soms uit zich dat in klager-gedrag, vaak ook depressieve neigingen en / of pleaser- gedrag, met mogelijk een hoop opgekropte woede naar vrouwen. Verklaarbaar doordat de moeder immers de enige is bij wie hij terecht kan en hij zijn boosheid naar haar niet kan uiten, want dan verliest hij immers zijn (enige) houvast. Die boosheid wordt dan veelal opgekropt en/ of geprojecteerd op andere vrouwen.

In het tweede geval, waar de jongen besluit 'het wel allen te doen' verwordt hij tot een gesloten machoman. Het type zwijgende, stille kracht. Kan wel boos worden maar verdriet en rouw houdt hij voor zichzelf. Het is de man die door velen aantrekkelijk wordt gevonden en soms ook een beetje ‘fout’ is omdat hij zich niet committeert aan anderen.
Hoe wordt je dan een emotioneel evenwichtige man die emoties toelaat en daar tegelijkertijd zelf verantwoordelijkheid voor neemt?

Door je emotioneel te verbinden met andere mannen. Als je leert dat je je in nabijheid van andere mannen kan uiten, geeft dat rust en stevigheid. Je hoeft die nabijheid en veiligheid dan niet meer bij een vrouw te zoeken, maar in jezelf.
En als je leert dat je er ruimte aan kan geven zonder dat iemand het voor je wil oplossen of wegpoetsen, maar er gewoon met je bij kan zijn, leer jij het zelf dragen.
​
Voor de meeste vrouwen (die ik ken) is dat een zegen. Een man die kan voelen en tegelijkertijd stevig genoeg is om zijn gevoel te dragen. Die dus niet verandert in een macho of een klein jongetje als hij emoties ervaart. Maar een man die authentiek is en tegelijkertijd een gelijkwaardige emotionele verbinding aan kan gaan.