Tips voor 'zwaar weer' 3 principes om de tropenjaren met kinderen (of een crisis) te overleven.

De jaren met kleine kinderen, ook wel tropenjaren genoemd, zijn misschien wel de zwaarste en de mooiste van mijn leven geweest. Datzelfde zie ik bij de mannen met jonge kinderen die bij me komen.

Carriere maken, zorgen voor de kleintjes, gebrek aan community om je heen, voor jezelf zorgen, de relatie onderhouden, het is eigenlijk niet te doen voor de meesten. Dat wil zeggen, je bent voor je gevoel eigenlijk voortdurend aan het falen op verschillende fronten. Vooral bij je eerste kind als alles ineens anders wordt.

Mijn jongste is nu twee en een half en het einde van de tropenjaren lijkt in zicht. Ik wil graag met je delen wat mij geholpen heeft de afgelopen jaren, waarin ik een aantal keren rock-bottom raakte. Naast de tropenjaren met kleintjes kunnen er natuurlijk ook andere dingen gebeuren die het allemaal nog wat uitdagender maken. In mijn geval waren dat mijn vrouw die vaak ziek en oververmoeid was en mijn bedrijf wat door verschillende omstandigheden deuken opliep (coronamaatrdegelen, gedoe met compagnons etc.)

Het is allemaal enorm leerzaam geweest en voor mijn gevoel kom ik er rijper uit. Dit is wat mij geholpen heeft en nog steeds helpt:

1:
Stel je verwachtingen bij. Je kunt niet even hard en veel blijven werken, sporten, mediteren etc. als er kinderen komen (tenzij je ze uitbesteedt) besef je dat dit tijdelijk is en dat ook de mooie herinneringen nooit meer opnieuw gemaakt kunnen worden. Plannen maken en kleine kinderen gaan niet goed samen, dus houd je plannen haalbaar. En probeer jezelf zo min mogelijk deadlines op te leggen.

2:
Richt je op wat belangrijk is en doe dat zo minimaal en efficiënt mogelijk. Richt je werk op de basis en begin geen nieuwe, wilde avonturen. Sport efficient, je kunt bijvoorbeeld met een kettlebell en een trx in 20 minuten een hele stevige workout doen waar je nauwelijks ruimte voor nodig hebt. Maak van het in slaap wandelen van je kleintje je meditatie oefening. Na zo’n 10 jaar elke dag minimaal een half uur mediteren was het loslaten van mijn kussen lastig. Maar ik heb gemerkt dat wandelend mediteren een aardige snelkookpan en vervanging kan worden, vooral als je uitgeput bent en je kleine schatje wil niet slapen  Onderzoek wat je jezelf vertelt, welke oude frustraties en pijnen er getriggerd worden. Richt je, ook professioneel gezien, op je belangrijkste relaties. In mijn geval dus geen netwerkbijeenkomsten of gesprekken die geen helder doel hebben en geen sociale contacten die energie kosten. Liever een paar goede vrienden en werkrelaties dan heel veel mensen om je heen waar je je niet echt thuis bij voelt.

3:
​Durf om hulp te vragen. Dit vond ik de moeilijkste. Maar het is goed om je te realiseren dat dit hele zware jaren kunnen zijn en dat je niet net zo hard mee kan rennen als de rest van de samenleving. Ik zit zelf bij een broodfonds en heb me na twee jaar 50 % ziek gemeld omdat ik, vanwege de thuissituatie, weinig tijd en energie heb om te werken. Een leerzame ervaring want ik vraag niet zo makkelijk om hulp. Een les die ik sinds mijn puberteit probeerde te vermijden  Dit heeft alles te maken met de relatie met mijn vader, waarin volgens Stephen Boulder de blauwdruk ontstaat voor je werk relaties. “Ik doe het wel alleen” ontstaat uit de koppigheid die je ontwikkeld als je vader er niet voor je was. Goed en gezond om me daar een keer overheen te (moeten) zetten.

Samenvattend zou je kunnen zeggen dat je je als het ware als en schip in een storm bevindt. En dan is het handig om je koers vast te houden, weinig zeilen op te zetten en te zorgen voor een kleine bemanning die je kunt vertrouwen.

---